: Η πανδημία του κορονοϊού μπορεί να μη μας επιτρέπει την πραγματοποίηση ενός ταξιδιού, αλλά δε μπορεί να σταματήσει το μυαλό μας να ονειρεύεται διάφορους προορισμούς, τα αξιοθέατά τους, μέχρι και τα αεροδρόμιά τους.
Ένα από τα αεροδρόμια που αναπολούμε σ’ αυτήν την περίοδο των μαζικών lockdowns είναι και το αεροδρόμιο του Heathrow στο Λονδίνο.
Τί γνωρίζουμε, όμως, για αυτό το κοσμοπολίτικο αεροδρόμιο που εξυπηρετεί καθημερινά εκατομμύρια επιβάτες;
Το αεροδρόμιο του Heathrow βρίσκεται 24 χιλιόμετρα δυτικά του κεντρικού Λονδίνου, έχει δύο παράλληλους διαύλους και τέσσερα τερματικά (2, 3, 4, 5). Το τερματικό 5 ή Τ5 άνοιξε στις 14 Μαρτίου 2008, και τα εγκαίνια έκανε η βασίλισσα της Αγγλίας, Ελισάβετ Β’.
Το πλάνο του πρότζεκτ που αφορούσε στον Τ5 χρειάστηκε 19 χρόνια μέχρι να υλοποιηθεί, κι οι πρωτεργάτες της ιδέας είχαν ως την καλύτερη και γρηγορότερη εξυπηρέτηση των επιβατών, αλλά και την καλύτερη σύνδεση Η.Π.Α. – Ευρώπης.
Το κόστος υλοποίησης αυτού του σοβαρού έργου ανήλθε στα 4,2 δισεκατομμύρια λίρες κι αυτό που θα έκανε τον Τ5 ξεχωριστό ήταν το ηλεκτρονικό σύστημα που σχεδιάστηκε για τη διαχείριση 12.000 αποσκευών ανά ώρα.
O τερματικός 5 ξεκίνησε να λειτουργεί και να προσφέρει τις υπηρεσίες του στις 27 Μαρτίου 2008 με τους πρώτους επιβάτες να καταφθάνουν από τον Hong Kong στις 4.42 π.μ. . Κανείς, όμως, δεν περίμενε ότι τα προβλήματα που προέκυπταν θα ήταν αρκετά ώστε να δημιουργηθεί πανικός και σύγχυση.
Οι πρώτοι επιβάτες αντιμετώπισαν προβλήματα εύρεσης των αποσκευών τους, και μέσα στην ατυχία τους ήταν αρκετά τυχεροί, καθώς αυτά τα προβλήματα λύθηκαν σχετικά γρήγορα.
Άτυχοι ήταν οι επιβάτες των επόμενων πτήσεων που αντιμετώπισαν τα ίδια ακριβώς προβλήματα χωρίς καμία λύση, καθώς όσο αυξάνονταν οι αφίξεις των πτήσεων, τόσο μεγάλωνε ο όγκος των αποσκευών.
Απόρροια αυτού του γεγονότος ήταν να ακυρωθούν μέχρι το μεσημέρι 20 πτήσεις, να σχηματιστούν ουρές ανθρώπων στην περιοχή του baggage reclaim, ενώ μέχρι το απόγευμα οι πτήσεις που ακυρώθηκαν έφταναν τις 34 σε σύνολο, και τα γραφεία των αεροπορικών εταιρειών γέμισαν με αγανακτισμένους ανθρώπους που ζητούσαν αλλαγή εισιτηρίου ή αποζημίωση.
Το ίδιο σκηνικό συνεχίστηκε για αρκετές ημέρες, και μέχρι τις 30 Μαρτίου οι ακυρωμένες πτήσεις έφτασαν τις 250, ενώ οι βαλίτσες που παρέμεναν σε κατάσταση “unknown” άγγιζαν τις 15.000.
Χειρότερη μοίρα είχε η αεροπορική εταιρεία British Airways, η οποία χαρακτηρίστηκε για μια ακόμη φορά ως “η χειρότερη αεροπορική εταιρεία από πλευράς απώλειας αποσκευών”.
Ποιά ήταν, όμως, τα προβλήματα που οδήγησαν σ’ αυτήν την κατάσταση;
Σύμφωνα με δημοσιεύματα των NY Times και BBC το ηλεκτρικό σύστημα διαχείρισης αποσκευών κατέρρευσε, ενώ το προσωπικό που δεν ήταν εξοικειωμένο με το εν λόγω σύστημα καθυστέρησε γιατί όχι μόνο δεν έβρισκε που να παρκάρει, αλλά κι επειδή αντιμετώπιζε προβλήματα διάρκεια του security screening και ταυτοποίησης κατά τη διάρκεια των ελέγχων.
Εκτός τα λειτουργικά προβλήματα που σημειώθηκαν, πολλοί επιβάτες παραπονέθηκαν ότι οι κυλιόμενες σκάλες ήταν under construction σε κάποια σημεία, τα μηχανήματα με αέρα για το στέγνωμα των χεριών ήταν εκτός λειτουργίας, η πύλη στο νέο σταθμό του ΜΕΤΡΟ ήταν μη λειτουργική, ενώ τέλος οι επιβάτες δεν ενημερώθηκαν καταλλήλως για τα κόμιστρα μεταξύ Heathrow και των διαφόρων σταθμών στη γραμμή Piccadilly.
Η κατάσταση από τότε μέχρι τώρα μπορεί να έχει βελτιωθεί, αλλά η εικόνα του δεν ταιριάζει σε ένα αεροδρόμιο διεθνών προδιαγραφών.
@vangeliskafasis, Fashion & Tourism Editor
