: Στα 42 μου βίωσα τη μεγαλύτερη απογοήτευση της ζωής μου. Ήταν όλα ονειρικά, έχοντας έναν σύζυγο που με κοιτούσε στα μάτια, μία υπέροχη κόρη και ένα όμορφο σπιτικό.
Όλα έμοιαζαν να είναι υπέροχα και πραγματικά ήταν. Δεν ήταν δική μου φαντασίωση αυτό! Πιστέψτε με. Είχα μία υπέροχη σχέση με τον σύζυγο μου, κατανόηση, σεβασμό αλλά συγχρόνως μετά από 15 χρόνια γάμου δεν είχε σβήσει ούτε και το ερωτικό κομμάτι. Ίσα ίσα ήταν το δυνατό μας σημείο.
Και όλα αυτά εξαφανίστηκαν μέσα σε λίγες ημέρες. Ημέρες ούτε καν εβδομάδες ούτε καν μήνες. Αφορμή μία όμορφη ξανθιά γυναίκα που ήρθε νοικιάρισσα πάνω από το σπίτι μας.
Πολύ καλή κοπέλα έδειχνε στην αρχή τουλάχιστον. Έτσι νόμιζα στην αρχή βέβαια αλλά μου κόπηκε απότομα όταν είδα τον άντρα μου την τρίτη κιόλας ημέρα να ανεβαίνει σπίτι της. Ήμουν με τα ψώνια από τη λαϊκή, εκείνος υποτίθεται στη δουλειά και τσουπ τον είδα ανεβαίνει στο διαμέρισμά της.
Η πρώτη αντίδραση ήταν πανικός! Αλλά δεν αντέδρασα άσχημα! Απλά έδειξα ψυχραιμία και σκέφτηκα ότι θα γύρισε νωρίτερα στη δουλειά και θα ήθελε ο άντρας μου να την βοηθήσει κάπου ως νέα στο κτίριο.
Ανέβηκα κι εγώ λοιπόν πάνω. Χτύπησα το κουδούνι. Μου άνοιξε εκείνη και ενώ περίμενα και ευχόμουν να μου πει “ααα είναι και ο άντρας σου εδώ με βοηθάει σε κάτι” μου είπε ένα σκέτο: “να τα πούμε το απόγευμα γιατί κάνω δουλίτσα στον υπολογιστή”. Δεν έχω νιώσει μεγαλύτερη παγωμάρα στη ζωή μου. Ειλικρινά δεν πρέπει να κυλούσε ούτε σταγόνα αίματος στο σώμα μου.
Δεν θυμάμαι πως κατέβηκα σπίτι. Ειλικρινά δεν θυμάμαι τίποτα. Το μόνο που θυμάμαι ήταν πως άνοιξε η πόρτα του σπιτιού και είχε επιστρέψει εκείνος μετά από 3 ώρες. Με ρώτησε εάν υπάρχει κάτι για φαγητό και θυμάμαι ότι του απάντησα: “δεν σε τάισε η ….. πάνω τόσες ώρες;”.
Και τότε ήρθε και η δεύτερη ψυχρολουσία! Μου αποκάλυψε πως αυτή η γυναίκα ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής του. Χωρισμένη αυτή και είχε έρθει η ώρα να ξανασμίξουν. Και για αυτό είχε έρθει στην ίδια πολυκατοικία. Το καλύτερο όμως ήταν πως μου ζήτησε συγγνώμη αλλά δεν μπορεί πλέον να καταπιέζεται και θα μείνει μαζί της.
Δεν ήξερα πραγματικά εάν κάποιος μου κάνει πλάκα ή συμβαίνουν όντως αυτά! Σε τρεις ημέρες είχαν διαλυθεί τα πάντα. Τα πάντα. Δεν είχε μείνει τίποτα στη θέση του. Νομίζα δεν ένιωθα τίποτα. Δεν θυμάμαι ούτε καν να ψέλλισα κάτι. Θυμάμαι μόνο εκείνον να αδειάζει ντουλάπες και να μετακομίζει πάνω. Την ίδια κιόλας ημέρα!
Μετά από τρεις εβδομάδες που ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να φύγω από αυτό το σπίτι. Δεν αντέχω αυτό το πάνω κάτω. Δεν ξέρω τι να πω στο παιδί μου. Κι αν δει τον μπαμπά της στο διάδρομο; Της έχω πει πως είναι σε ταξίδι! Πρέπει να φύγω άμεσα από το σπίτι για να μην πω από τη χώρα!