: Τα τελευταία τέσσερα χρόνια είμαι μόνη μου σε αυτή τη ζωή γιατί δεν έχω βρει μέχρι τώρα έναν άντρα που να μπορεί να σταθεί στο πλευρό μου ισότιμα και χωρίς να κρύβει μέσα του μαυρίλα και ψυχοπάθεια.
Είμαι μία γυναίκα στα 35 και επιτυχημένη στα επαγγελματικά μου, αλλά στα αισθηματικά μου υπάρχει πρόβλημα μιας και διαρκώς πέφτω πάνω σε ανθρώπους ανάξιους ή έτσι όπως τους λέω εγώ, αναξιοπαθούντες.
Και αυτό το μοτίβο τα τελευταία χρόνια συμβαίνει συνέχεια. Υπάρχουν περιπτώσεις ανδρών για παράδειγμα που δεν ήξεραν ούτε να κάνουν σεξ. Έπρεπε να κάτσω εγώ να τους μάθω, να τους καθησυχάσω, να τους δείξω ποιος είναι ο πραγματικός τους ρόλος στο κρεβάτι για να φτάσουμε κάποια στιγμή σε ένα ανεχτά επιθυμητό αποτέλεσμα. Και σκεφτόμουν πριν από εμένα αυτοί οι άνθρωποι τι έκαναν; Δεν έκαναν σεξ ή μόνο φασωνόντουσαν οπότε δεν το είχαν εξασκήσει το σπορ;
Άλλοι πάλι άντρες πληγωμένοι από τα μαρτύρια που είχαν τραβήξει μέσα στο σπίτι τους από γονείς που δεν τους έδωσαν αγάπη ούτε για δείγμα, ερχόντουσαν σε εμένα να τους παρέχω προστασία. Δεν λέω, κολακευτικό για μένα και δεν είχα πρόβλημα με το ρόλο, αλλά είναι δυνατόν ένας άντρας να σε έχει στην αγκαλιά του και να σου λέει σαν μικρό παιδάκι στο δημοτικό “θα με προστατεύεις για πάντα;”. Δεν είμαι η μαμά σου καλέ μου ούτε ο μπαμπάς σου ήθελα να πω αλλά σώπαινα.
Και μετά ερχόντουσαν και εκείνοι που στην αρχή έλεγα “να ένας άντρας δυναμικός”. Μέχρι που αυτό αποδεικνυόταν μεγάλη απάτη. Δεν ήταν ποτέ δυναμικοί αλλά παρίσταναν τους δυναμικούς για να καλύψουν την ανυπαρξία του χαρακτήρα τους και της προσωπικότητάς τους. Γιατί ένας σωστός άντρα και δυναμικός δεν έχει ανάγκη να καυχηθεί, ή να κάνει επίδειξη της δυναμικότητάς του. Και σίγουρα δεν σε κατηγορεί για παράδειγμα ότι σε μία κουβέντα με παρέα έκανα εγώ επίδειξη δύναμης για να τον καπελώσω. Αντί να χαρεί για τη δυναμική γυναίκα που είχε στο πλάι του και η οποία είχε επιλέξει μόνο εκείνον αυτός με κατηγορούσε! Next please!
Και αυτά είναι ένα μικρό δείγμα από αυτά που βιώνω τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Άλλοι πάλι με χιλιάδες ψυχολογικά ερχόντουσαν σε εμένα λες και είμαι η μητέρα Τερέζα. Άλλοι ερχόντουσαν και μου έταζαν μέχρι και γάμους αλλά με δακτυλίδι που ήθελαν εγώ να πληρώσω. Άλλοι για να πηγαίνουν εκδρομές με τα έξοδα δικά μου. Άλλοι για να με κάνουν φιγούρα στους φίλους τους που κατάφερε να ρίξει μία επιτυχημένη γυναίκα. Άλλοι πάλι γιατί κανείς άλλος από τις πρώην τους δεν τους έπαιρνε στα σοβαρά. Άλλοι πάλι για να πάρουν την αγάπη μου και μετά να την πετάξουν όντας απλά άδεια σακιά που περιφέρονται μάταια σε αυτό τον κόσμο.
Και από όλους αυτούς όταν τους έστελνα πίσω στο χωριό τους, πάντα εμφανιζόντουσαν ξανά με ψεύτικες μεταμέλειες. Ούτε ένας από όλους αυτούς τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν επέστρεψε και με μαγκιά να παραδεχθεί πως ήταν ανεπαρκής και πως θέλει να παλέψει αληθινά σαν άντρας για να είναι ξανά μαζί μου.
Τι έχει γίνει πια με τους άντρες; Έχουν χαλάσει τόσο πολύ ή εγώ τραβάω για τους δικούς μου ψυχολογικούς λόγους, όλους τους αναξιοπαθούντες;
