: H πανδημία του κορονοϊού έχει αλλάξει τη ζωή μας άρδην και έχει προκαλέσει σοβαρά προβλήματα εκτός από τους ανθρώπους που νοσούν ή έχασαν ένα δικό τους πρόσωπο. Η λύπη και η αγωνία είναι έκδηλη σε όλους μας για το τί μέλλει γενέσθαι και τι μας ξημερώνει.
Παραμένοντας όμως αισιόδοξοι άνθρωποι προσπαθούμε να βρούμε έστω αυτό το μικρό φως στο σκοτάδι που μας έχει τυλίξει. Και σήμερα στη μεσημεριανή μας άσκηση, περπάτημα το βρήκαμε.
Στείλαμε το μήνυμά μας λοιπόν και ξεκινήσαμε το περπάτημά μας στα στενά δρομάκια στο κέντρο της Αθήνας και συγκεκριμένα στην Πλάκα.
Ήταν η πρώτη φορά που πήραμε απόφαση να περπατήσουμε στο κέντρο της Αθήνας, στην Πλάκα συγκεκριμένα! Αυτό που αντικρίσαμε ήταν σχεδόν απόκοσμο. Στο δρόμο σχεδόν κανείς.
Κλειστά μαγαζιά, άδειοι δρόμοι και το μοναδικό που θύμιζε ότι αυτή η πόλη ήταν κάποια στιγμή η Αθήνα ήταν ο βράχος της Ακρόπολης και η αρχαία αγορά. Μόνο αυτά βρίσκονταν στη θέση τους και τα αδέσποτα στην Πλάκα.
Ελάχιστοι άνθρωποι περπατούσαν στους δρόμους και αυτοί με ένα κινητό στο χέρι με το φόβο μήπως υπάρξει κάποιος έλεγχος.
Εκεί που περπατούσαμε φυσικά είδαμε το γνωστό σπίτι από την ελληνική ταινία “Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα” με τη γνωστή ατάκα σε όλους μας “Αντωνάκη μου”.
Μετά από τόσα χρόνια το σπίτι αυτό βρίσκεται ακόμα στη θέση του. Από το 1965 που γυρίστηκε η ταινία παραμένει στη θέση του και παρά τις φθορές είναι το σήμα κατατεθέν της περιοχής.
Η εικόνα της Αθήνας ήταν μια υπέροχη εικόνα. Η Αθήνα ακόμα και όταν είναι θορυβώδης είναι κούκλα, αλλά σήμερα είδαμε μία Αθήνα να ησυχάζει, να ηρεμεί, να ανακτά δυνάμεις γιατί σε λίγο καιρό θα μας υποδεχθεί ξανά στην αγκαλιά της.
