Με το σημερινό μου μήνυμα, θέλω να καταδείξω, το πόσο απαραίτητη είναι η παρουσία του ασφαλιστικού συμβούλου, στη ζωή μιας οικογένειας και στο πλευρό των ανθρώπων που επιχειρούν.
Η εικόνα που συνάντησα και συναντώ καθημερινά, καταγράφοντας και μελετώντας την ασφαλιστική κατάσταση πολλών συμπολιτών μου, με οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι σε γενικές γραμμές η ασφαλιστική συνείδηση τείνει αυξανόμενη.
Η κατάρρευση του αυτονόητου απ’ την πλευρά του κράτους, βοήθησε σημαντικά σε αυτό. Στη συνειδητοποίηση δηλαδή του γεγονότος ότι τώρα πια, τουλάχιστον οι νέες γενιές, πρέπει να προϋπολογίσουν το μελλοντικό τους εισόδημα, να αρχίσουν να το χτίζουν από σήμερα!
Απ’ την άλλη οι αδυναμίες και οι ελλείψεις του κρατικού συστήματος Υγείας και Περίθαλψης, δημιούργησαν τάση ενδιαφέροντος για την απόκτηση ενός ιδιωτικού προγράμματος υγείας.
Ερώτημα που αυτόματα γεννιέται: πώς θα χτιστεί η σύνταξή μου?
Τι είναι σωστό και ανάλογο με τις δυνατότητές μου να αποκτήσω σαν πρόγραμμα του κλάδου υγείας?
Ποιος θα με κατατοπίσει γι’ αυτό?
Η απάντηση ίσως φανεί αφοριστική, αλλά η αντικειμενική πραγματικότητα είναι μία.
Όχι το γκισέ της Τράπεζας, που απλά προωθεί ασφαλιστικά προϊόντα.
Όχι ένα ιντερνετικό κανάλι διανομής.
ΝΑΙ, ένας ασφαλιστικός σύμβουλος, με επάρκεια στο γνωστικό πεδίο του ασφαλίζειν, ο οποίος ταυτόχρονα δεν εκπροσωπεί ένα εταιρικό ασφαλιστικό σχήμα, αλλά “κάθεται στην ίδια πλευρά του τραπεζιού”, με τον υποψήφιο προς ασφάλιση, έχει μέσα από συζήτηση, συνδιαπιστώσει και συνεκτιμήσει την πραγματική ανάγκη και σκεπτόμενος προτείνει, αυτό που και ο ίδιος θα αποκτούσε, αν ήταν στην ίδια οικονομική, οικογενειακή κατάσταση!
Διαφέρει όσο η μέρα με τη νύχτα το “έχω το καλύτερο νοσοκομειακό πακέτο της αγοράς”, “εκπροσωπώ την ασφαλιστική εταιρεία τάδε, με κεφάλαια και αποθεματικά τάδε” και πάει λέγοντας, σε σχέση με την άσκηση της ενσυναίσθησης και την πραγματική ηθική βοήθεια προς τον υποψήφιο, να δημιουργήσει “tailor made”, το καταλληλότερο γι’ αυτόν.
Προβληματισμός δεύτερος: Ποια είναι κοσμοθεώρηση του συστήματος, που προωθεί ασφαλιστικές υπηρεσίες, ως προς την εξυπηρέτηση του ασφαλισμένου;
Θεωρώ, ότι η δουλειά, ή καλύτερα το έργο του ασφαλιστικού συμβούλου δεν τελειώνει με την πώληση ενός ασφαλιστηρίου συμβολαίου. Αντίθετα αρχίζει! Αρχίζει να λειτουργεί μια σχέση ζωής, όπου το ευκταίο είναι, ο σύμβουλος να είναι ο απαραίτητος επαγγελματίας στη ζωή των ανθρώπων, όσο ο άξιος υπηρέτης της Ιατρικής επιστήμης, όσο ο άξιος νομικός σύμβουλος, όσο ο άξιος λογιστής – φοροτεχνικός σύμβουλος.
Ούτε πόντο λιγότερο!
Η επίτευξη στη πράξη, αυτού του στόχου, καθιστά τον σύμβουλο, κυρίαρχο του “παιχνιδιού”, σε σχέση με τις υπηρεσίες ενός τραπεζικού καναλιού και ενός ιντερνετικού καναλιού.
Μπορεί να φανταστεί κανείς ότι ακόμα και οι πιο νέες γενιές, ενώ μέσα από τις έρευνες, καταδεικνύεται η τάση να αγοράζουν προϊόντα μέσα από ιντερνετικά κανάλια, συνήθως οι αγορές τους δεν παρουσιάζουν διατήρηση, πράγμα που αποδεικνύει, στη πράξη ότι η σωστή συμβουλή, η εξυπηρέτηση σε προσωπικό επίπεδο δεν υποκαθίσταται.
Η στιγμή που ο ασφαλισμένος φίλος μας, θα χρειαστεί να συνειδητοποιήσει γιατί πρέπει να διατηρήσει το συνταξιοδοτικό του συμβόλαιο και κυρίως η στιγμή του πανικού, στο τι πρέπει να κάνω γιατί ήρθε ένα ατύχημα, ή προέκυψε μια πάθηση, εκείνη τη στιγμή η απουσία του συμβούλου – καθοδηγητή “φωνάζει”, ενώ η παρουσία του στο πλευρό του ασφαλισμένου, επανεπιβεβαιώνει το απαραίτητο της ιδιότητάς του και της αποστολής του.
Άρθρο από την Γιάννα Ανεστοπούλου, Διαχείριση Ασφαλιστικών Κινδύνων, Financial Planner, CEO Lokris Insurance Power.
