Bachelor: Η Ξιφολόγχη αποτελεί μια ιδέα που σφυρηλατήθηκε μέσα στις φλόγες του κορωνοπολέμου κάπου αρχές Απρίλη και λειτουργεί ως όπλο κατανόησης του μάταιου τούτου κόσμου, που κακά τα ψέματα έχει γίνει ακατανόητος. Με γλώσσα καυστική (και όχι καυτερή!), με λόγο αμείλικτο και αδυσώπητο, καθώς και με άποψη κόλαφο – πλην τίμια και ειλικρινή, θα περιγράφει τα κακώς κείμενα της καθημερινότητας ή αλλιώς τις Αποκαλυπτικές σχεδόν στιγμές που ζούμε σαν κοινωνία και σαν πλανήτης.
Όλα ξεκίνησαν σε μία βίλα. Ο Παναγιώτης, έχοντας φτάσει πια σε ηλικία γάμου και μη μπορώντας να ζει άλλο μονάχος, αποφασίζει μια φθινοπωρινή βραδιά να δώσει ένα μονόπετρο, οικογενειακό κειμήλιο της οικογένειας Βασιλάκου, στην μία και μοναδική γυναίκα της ζωής του.
Αυτός σου λέει, ψηλός, μπρατσαράς, λεφτάς και το κυριότερο εργένης, ψάχνει τη γυναίκα της ζωής του ή αλλιώς την αδελφή ψυχή του, την οποία θα παντρευτεί και θα κάνει οικογένεια μαζί της. Αυτό το αμάγαλμα λαγνείας και παιδικότητας με ανατολίτικες διαθέσεις και θυμίζοντας κάτι από παλιό καλό αισθηματικό βίπερ, είναι μια κινούμενη ανοιχτή πρόσκληση στην αμαρτία, που δημιουργεί ΠΑ-ΝΙ-ΚΟ στο διάβα του (Ωχ Παναγία μου!).
Αυτό το αγόρι λοιπόν, με τα μάτια τα θαλασσιά και με την ανεξέλεγκτη λίμπιντο, που μόνο εμένα δεν έχει φασώσει ακόμα, δεν ξέρει ποιά να πρωτοδιαλέξει και έχει αναπτύξει συναισθήματα για πολλές κοπέλες! (Ενα δράμα ζει, μη τα ρωτάς- αφού μάλιστα, τον άκουσα εγώ να συζητά με μία υποψήφια, ζητώντας της, με παράπονο στα μάτια, να μπει στη θέση του και να τον καταλάβει).
Όμως, αυτό το λαχταριστό μήλο της έριδος είναι και ακριβοθώρητο. Γι’ αυτό το λόγο, υποβάλλει στα απελπισμένα από έρωτα υποψήφια κορίτσια του διάφορες δοκιμασίες, οι οποίες αγωνίζονται ως άλλες σουφραζέτες για την κατάκτηση της καρδιάς του, προκειμένου να αποφασίσει με το ποιά θα βγει ραντεβού. Βέβαια, αυτός ο ακόλαστος Playboy (Αχ Play boy, play!) είναι και λίγο ανασφαλής.
Θέλει να βλέπει συνεχώς τον διακαή πόθο στα μάτια των κοριτσιών, την αδιάλειπτη αγωνία και λαχτάρα να τον νοιάζονται και την άνευ όρων διεκδίκηση του, που θα καθιστούσε το «Για σένανε μπορώ» της Μαρινέλλας απλό παιδικό τραγούδι. Τέλος, αυτός ο ξεχασμένος στο χρόνο Τζον Τζον, που συνήθως παρουσιάζεται δυστυχώς ντυμένος, δεν στερείται αρχών και τρόπων, αφού με όλες βγαίνει ραντεβού να τις γνωρίσει (Κύριος!) και μέσα σε πέντε λεπτά ξεκινά τα παθιασμένα γλωσσόφιλα (Ο σάτυρος!).
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αυτές, είκοσι αρχικά κοσμοκαλόγριες αμέμπτου ηθικής, πήραν την απόφαση να κλειστούν στην βίλα και να αφιερωθούν ολόψυχα στον Κύριο-Παναγιώτη τους (Μεγάλη η χάρη του…). Οι Παναγιωτοφοβούμενες αυτές προσκυνήτριες, ακολουθώντας τις ιεραποστολικού χαρακτήρα αποστολές τους, δοκιμάζουν την πίστη τους εβδομαδιαίως με διάφορους τρόπους; πηδώντας από γέφυρες και λόφους, βολτάροντας με άλογα και ενίοτε με ελικόπτερα, κάνοντας τζετ σκι, σκαρφαλώνοντας σε δέντρα και βράχους…
Τέτοια δύναμη έχει το κάλεσμα του έρωτα που υπηρετούν, ώστε να αψηφούν και τον κίνδυνο, αδιαφορώντας για τις συνέπειες (Ξέρεις τι θα πει να σκαρφαλώνεις σε βράχους και να σου σπάει το νύχι?). Η μόνη διασκέδαση των αφοσιωμένων στον Κύριο κοριτσιών (να ξεδώσουν και λίγο από την προσευχή) είναι κάτι ταπεινά κοκτέιλ πάρτι, όπου φορώντας απλές και σεμνές τουαλέτες, μνημονεύουν τα λόγια του Κυρίου τους και επιδίδονται σε σεβαστικές συζητήσεις για τη δύναμη της αγάπης.
Ο πειρασμός όμως ήρθε και αποπλάνησε αυτές τις ιέρειες του έρωτα, μετατρέποντάς τες σε σκύλες της λύσσας!
Δαιμονισμένες πιά από κάψα για ένα βλέμμα από τον Παναγιώτη, τριγυρνάνε ανάστατες στη βίλα, αλυχτώντας πόσο ερωτευμένες είναι και ουρλιάζοντας η μία στην άλλη για το ποιά τον πόνεσε στ’ αλήθεια, ποιά τον λάτρεψε!
Έτσι, αυτή η φιλήσυχη βίλα στο λιβάδι, αυτός ο τόπος σκληρής δοκιμασίας και ψυχικής προετοιμασίας για την πορεία προς τον γολγοθά του έρωτα, μετατράπεται σε φάρμα άγριων και ατίθασων οργανισμών, έτοιμων να βγάλουν τις σάρκες τους και να κάνουν τη βίλα κεραμιδαριό..
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Σε ένα κλίμα από άναρθρες κραυγές, μπινελίκια, απειλές, ίντριγκες, τούρτες στα μούτρα,- “φτωχάτζες, όρθια αγγούρια και τσόκαρα”, όπως έχουν πει κάποιες εκεί μέσα, βρίσκονται αφιονισμένα να περπατούν δεξιά-αριστερά, διεκδικώντας σεβασμό, τρόπους και αξιοπρέπεια! Μετά, ημιλιπόθυμες από τη σαγήνη του κολασμένου έρωτα που ζουν και την σωματική εξάντληση που επέφερε το νοερό αυτό ξεμάλλιασμα , σέρνουν τα ημίγυμνα κορμιά τους από καναπέ σε καναπέ και από το σαλόνι στον κήπο προκειμένου να βρουν μία στιγμή γαλήνης.(Αλήθεια ποιός καθαρίζει αυτή τη βίλα?)
Αυτές τις μαινάδες του έρωτα λοιπόν, φαίνεται πως τις ξορκίζει πολλές φορές η παρουσία του Παναγιώτη, αλλά όταν αυτή συνδυάζεται και με βίντεο από τις οικογένειές τους, τότε συντελείται η «Μεταμόρφωσις». Ήρεμες πια, βρέθηκαν η μία μετά την άλλη, στην αγκαλιά του Παναγιώτη, να παρακολουθούν βίντεο με λόγια αγάπης και υποστήριξης, γεμάτα υπερηφάνεια και καμάρι, ενώ δεν έλειψαν και τα συγχαρίκια από γνωστούς και φίλους. (Εάν ήμουν εγώ στη βίλα και μ’ έβλεπε η μάνα μου να κάνω αυτά που κάνουν, θα είχε μπουκάρει μέσα, την ίδια στιγμή και εν εξάλλω, και θα με είχε σύρει έξω με τη λόγχη!).
Και όλες αυτές οι όμορφες στιγμές καταλήγουν στην Τελετή των Ρόδων, όπου κάποια κοπέλα θα γίνει ο πιο αδύναμος κρίκος αυτής της ερωτικής αλυσίδας και θα φύγει, δίχως τριαντάφυλλο! Εκεί, όλες μαζεμένες, και ενώ τσιτσιρίζονται από μέσα τους μην τυχόν και αποχωρήσουν από το παιχνίδι της καρδιάς του Παναγιώτη, προσπαθούν να φανούν γενναίες και δυνατές αγωνιώντας για ένα του λουλούδι μόνο. Αυτή λοιπόν που αποχωρεί, την επόμενη μέρα, θα μας ανακοινώσει ότι δεν ήταν και τόσο ερωτευμένη τελικά, θα προσφέρει απλόχερα μαθήματα για τις σχέσεις, ενώ επισημαίνει ότι οι φιλίες που δημιούργησε θα συνεχιστούν και μετά από το παιχνίδι.
Τέλος και εγώ, κρατώντας ούτε τριαντάφυλλο μα ούτε καν τσουκνίδα στο χέρι, έστρεψα το τρομοκρατημένο βλέμμα μου στον ουρανό, σαν ν΄ακουσα σάλπιγγες να αντηχούν! Ήγγικεν η ώρα!
Διαβάστε επίσης: Η ξιφολόγχη σε οίκο ανοχής
