Η Φανή Γέμτου είναι μια γυναίκα που ξέρει πολύ καλά από θέατρο και πώς πρέπει να στηθεί μια παράσταση και η μουσική παράσταση Vocalove Diaries είναι αυτή που θα μας απασχολήσει σίγουρα!
Η ηθοποιός, σκηνοθέτης ,θεατρική συγγραφέας και θεατρολόγος μιλά για την παράσταση Vocalove Diaries και στη συνέντευξη της αναφέρεται στις καταστάσεις που διαδραματίζονται σε αυτή!
Τι ιδιαίτερο έχει η μουσική παράσταση, Vocalove Diaries;
“Κατ’ αρχάς είναι μια μουσική θεατρική παράσταση σε ένα βαγόνι τρένου. Η κεντρική ιδέα της βασίζεται σε μυθοπλαστικά ημερολόγια ανθρώπων που έζησαν, ζουν ή θα ζήσουν σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους και που μέσα από την επιλογή τους να καταγράψουν μικρές ή μεγάλες στιγμές της ζωής τους σε ένα φύλλο χαρτί ή σε μια ηχογράφηση, διεκδικούν με κάποιον τρόπο μια θέση στην αιωνιότητα. Κατά δεύτερον, το πάντρεμα της ιδέας και του κειμένου που προκύπτει από αυτή, με τη μουσική και τα τραγούδια, δίνει μια πολυεπίπεδη διάσταση στην παράσταση, ενισχύοντας την ατμόσφαιρα και την αισθητική εμπειρία μέσα στο βαγόνι”.
Είπατε πως όλοι αυτοί οι χαρακτήρες της παράστασής σας καταγράφουν ημερολόγια, διεκδικώντας μια θέση στην αιωνιότητα. Θέλετε να μας μιλήσετε για αυτό το σκεπτικό;
Φανή Γέμτου- “Ο χρόνος είναι αμείλικτος. Προχωράει ακάθεκτος και προσπερνάει χωρίς οίκτο. Είναι ανεμπόδιστος και ατέρμονος. Η ανθρώπινη φύση είναι θνητή, γεμάτη εμπόδια, με ημερομηνία λήξης. Πάντοτε ονειρεύεται την αιωνιότητα, γι’ αυτό κι οι άνθρωποι έβρισκαν ανέκαθεν τρόπους εν ζωή να νιώσουν απέθαντοι. Μέσω του έρωτα, της φαντασίας, της τέχνης, της αναπαραγωγής. Ένας άλλος τρόπος να παγώσεις τον χρόνο και να τον διευρύνεις είναι τα ημερολόγια. Γράφουμε ημερολόγια για να φωτογραφίσουμε τη βιωμένη στιγμή σε λέξεις. Με έναν τρόπο διεκδικούμε μέσω του ημερολογίου μια πυκνή καταγραφή της στιγμής μας που είναι ικανή να επιβιώσει και μετά από μας. Τα ημερολόγια πυκνώνουν τη στιγμή, την καταγράφουν και την εναποθέτουν στην ιστορία”.
Τα τραγούδια πόσο συμβάλλουν σε αυτή την ημερολογιακή καταγραφή των
βιωμάτων;
“Τα τραγούδια είναι μέρος των ημερολογίων. Εκφράζουν είτε τα συναισθήματα των χαρακτήρων και τις σκέψεις τους, είτε διευρύνουν την ιδέα που το κάθε ημερολόγιο φέρει, είτε αποτελούν απόηχο μιας εποχής και μιας συνθήκης. Τραγούδια αγγλικά και ελληνικά εκφράζουν με λυρικό τρόπο όλα εκείνα που τα ημερολόγια δεν χωράνε στις λέξεις. Τραγούδια που πρωτοερμηνεύτηκαν από σπουδαίους καλλιτέχνες (L. Cohen, Sh, Bassey, D. Day, Δ. Γαλάνη, Αλκ. Πρωτοψάλτη, S. Bareilles, D.Ross, L. Richie, D. Rice κ.α.) παρουσιάζονται στην παράστασή μας ως αναπόσπαστα στοιχεία των ημερολογίων. Επίσης για πρώτη φορά εδώ παρουσιάζεται το νέο τραγούδι της Πόπης Μάλφα σε στίχους δικούς μου, με τίτλο «Άγρια Φράουλα»”.
Μιλήστε μας για τους συνεργάτες σας
Φανή Γέμτου- “Αυτό που με χαροποιεί σε αυτή τη δουλειά είναι ότι όλα έγιναν με αγάπη. Ο Αντώνης Παλαμάρης, ο μουσικός της παράστασης, είναι ένας πολύ δοτικός και ικανός καλλιτέχνης που με βοήθησε πολύ σε όλα τα στάδια αυτής της δουλειάς. Από τις ωραιότερες συνεργασίες. Συνεργαστήκαμε με μεράκι και μεγάλη καλλτεχνική παρόρμηση, δοκιμάσαμε ιδέες, πετάξαμε άλλες, ονειρευτήκαμε μαζί και τελικά καταφέραμε να παρουσιάσουμε με περηφάνια τη δουλειά μας. Η Νένα Μειμάρογλου, ηθοποιός του Θεάτρου Τέχνης, υπήρξε δημιουργική συνεργάτης του όλου εγχειρήματος, αναδεικνύοντας συχνά τη λεπτομέρεια και την αξία της κάθε ιδέας με ιδιαίτερα διεισδυτική και εξισορροπιστική ματιά. Η Έφη Σκίτσα, η φωτογράφος μας, με το μαγικό της «κλικ» έβγαλε τις φωτογραφίες μας, ενώ η γραφίστρια, Ιουστίνη Γιαννακοπούλου, έστησε ευφάνταστα την αφίσα μας. Η Άντζυ Νομικού, στις δημόσιες σχέσεις, προβάλλει και προωθεί την παράστασή μας και την ευχαριστούμε πολύ για αυτό”.
Πώς βρεθήκατε στο Μουσικό Βαγόνι του Τρένου του Ρουφ;
Φανή Γέμτου – “Ήταν η πρώτη μας επιλογή για αυτή τη δουλειά, γιατί στην ουσία το βαγόνι δεν αποτελεί απλώς μια ενδιαφέρουσα συνθήκη για την παράστασή μας, αλλά είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Ως φυσικό σκηνικό της ιστορίας μας μάς ταξιδεύει μέσα στον χρόνο και τον τόπο με σταθμούς τα ημερολόγια και τα τραγούδια που γεννιούνται μέσα από αυτά. Επίσης το Τρένο στο Ρουφ είναι ένας αγαπημένος χώρος, καθώς έχω συνεργαστεί στο παρελθόν και με το Μουσικό και το Θεατρικό Βαγόνι. Ευχαριστώ πολύ την Τατιάνα Λύγαρη για αυτή την όμορφη φιλοξενία”.
Εκτός της ερμηνείας, έχετε γράψει και το κείμενο της παράστασης. Τι σας
ενέπνευσε;
“Νιώθω μεγάλη τρυφερότητα για το είδος μας. Ήθελα απλώς να μας αγκαλιάσω και να μας δώσω κουράγιο για όλα αυτά που βιώνουμε διαχρονικά ως φύση, γνωρίζοντας σε βάθος- όσο κανένα άλλο ον σε αυτόν το πλανήτη- ότι είμαστε θνητοί. Θέλησα να μιλήσω για τη σχετικότητα. Για τον χρόνο, την τυχαιότητα και την επιλογή. Θέλησα να μιλήσω για την αγάπη μέσα σε όλο αυτό το χάος. Να προσεγγίσω όσο το δυνατόν πιο πολλές εκδοχές αγάπης στη μυθοπλασία των ημερολογίων, από την απόλυτη κατάφαση μέχρι την αναίρεσή της. Κι ύστερα σκεφτόμουν πόσοι αγαπημένοι άνθρωποι έχουν περάσει στην αντίπερα όχθη χωρίς γυρισμό. Τους σκέφτομαι συχνά έναν έναν. Μέσα μου όλο αυτό το εγχείρημα το αφιερώνω σε εκείνους. Σε όλους όσοι έζησαν και έφυγαν μια μέρα από τη ζωή μας, εναποθέτοντας τα βιώματά τους στις μνήμες μας. Ίσως με έναν τρόπο να είμαστε τώρα εμείς τα ζωντανά τους ημερολόγια. Και οφείλουμε να πούμε την ιστορία τους”.
Συνέντευξη στον Πραξιτέλη Σαραντόπουλο – @praxitelissarantopoulos
Τσέκαρε και αυτά:
- Μάργκοτ Ρόμπι : Η τεχνική για “εύκολα δάκρυα”
- Αργίες 2023 : Πόσες μένουν μέχρι να ολοκληρωθεί το έτος
