Ο Γιάννης Τσεκλένης ήταν ένας κομψός άνδρας με αριστοκρατική φινέτσα περασμένου αιώνα, ένας κορυφαίος Έλληνας σχεδιαστής μόδας, από τους πρώτους που εισήγαγε την ελληνική μόδα και τα χρώματά της στη διεθνή αγορά.
Πολυτάλαντος, ευφυής και πολυπράγμων, δουλεύοντας στο μαγαζί με υφάσματα του πατέρα του, έμαθε την τεχνική της εκτύπωσης των σχεδίων πάνω στο ύφασμα. Το ταλέντο του στη ζωγραφική (είχε πάρει βραβεία ως μαθητής) τον βοήθησε σ’ αυτό.
Ο Γιάννης Τσεκλένης δημιούργησε μια «γέφυρα» ανάμεσα στην παράδοση και στον σύγχρονο τρόπο ζωής που επέβαλε νέα οπτική.
Άντλησε τα θέματα για τα σχέδια των υφασμάτων του από τον ελληνικό πολιτισμό και τα προσάρμοσε στον σύγχρονο κόσμο.
Πηγή έμπνευσής του, τα αρχαία ελληνικά αγγεία, τα βυζαντινά χειρόγραφα, τα ελληνικά παραδοσιακά ξυλόγλυπτα και έργα ζωγραφικής, τα ταπισερί και οι πίνακες κυρίως των ζωγράφων Δομήνικου Θεοτοκόπουλου και Γιάννη Γαΐτη.
Στη γέφυρα αυτή παρέλασαν πανέμορφα κορίτσια, προβάλλοντας την ελληνική μόδα, ανάμεσά τους και η Έφη Μελά, κορυφαίο μοντέλο ξένων σχεδιαστών, την οποία παντρεύτηκε. Ομολογεί πως η συμβολή της υπήρξε καταλυτική στις αποφάσεις του. Τον ενθάρρυνε, τον επιβεβαίωνε, αλλά υπήρξε και σκληρός κριτής.
Στην έξοδό του από την Ελλάδα, έκανε ένα πολύ έξυπνο βήμα. Αντί να συναγωνιστεί τους ήδη αναγνωρισμένους Γάλλους και Ιταλούς, πήγε στη Νέα Υόρκη, σε μια αγορά παρθένα ακόμα.
Η επιτυχία της πρώτης συλλογής στην Αμερική, που έκανε σε συνεργασία με τον Ντίμη Κρίτσα, μετά την ενθουσιώδη προβολή που τους έκανε η ίδια η Ελίζαμπεθ Άρντεν, τους έφερε ένα πολύ σημαντικό συμβόλαιο μ’ έναν αμερικάνικο κολοσσό, με το αστρονομικό ποσό τότε των 200 εκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο.
Οι δημιουργίες του από το 1965 ώς το 1991, πωλήθηκαν παγκοσμίως από τα κορυφαία καταστήματα, σε περισσότερες από 30 χώρες.
Συγχρόνως, υπογράφει με τη φίρμα TSEKLENIS στολές εργασίας, κάλτσες, βαλίτσες, καθώς και μια σειρά από οικιακά προϊόντα. Επίσης, σχεδίαζε τους εσωτερικούς χώρους αυτοκινήτων, αεροσκαφών και ξενοδοχείων.
Όταν ένιωσε έτοιμος να κάνει το μεγάλο βήμα, την ίδρυση της «Ελληνικής Βιομηχανίας Ενδυμάτων Γιάννης Τσεκλένης», χτίζει ένα εργοστάσιο στο Μαρκόπουλο.
Τότε ανακαλύπτει ένα μελάνωμα στο αριστερό του χέρι. Δεν ανησυχεί και δεν το κρύβει από τον περίγυρο, τον οικονομικό και επιχειρηματικό. Οι τράπεζες όμως ανησυχούσαν (ο καρκίνος τότε σήμαινε θάνατο) και έκλεισαν τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης. Κλείνει τα πάντα και φεύγει για Αμερική.
Επιστρέφει χρόνια αργότερα, όταν του ζητήθηκε να ηγηθεί ενός ελληνικού κέντρου σχεδιασμού μέσα στους κόλπους του ΕΟΜΜΕΧ, διδάσκοντας πολλούς Έλληνες σχεδιαστές αλλά και βιομηχάνους, τι μπορούν να κάνουν με θεματολογία στη μόδα, όχι μόνο για υφάσματα αλλά για ολοκληρωμένες συλλογές.
