Ας υποθέσουμε πλέον πως με τη γυμναστική έχουμε κάνει μία σχετική πρόοδο. Το πλέον scary της υπόθεσης είναι πως είμαστε ανοιχτοί σε ότι νέο, τρελό και απότρελο κυκλοφορήσει στην αγορά.
Έτσι όταν μου είπε η γυμνάστρια μου πως με περιμένει μία έκπληξη ανυπόμονούσα να δω πώς θα δεθώ, θα σκαρφαλώσω ή οτιδήποτε άλλο. Και έφτασε η ώρα να μου παρουσιάσει το Kangoo Jump.
Είδα κάτι μπότες που έμοιαζαν με μπότες του σκι και τα οποία όταν τα φόρεσα συνειδητοποίησα πως νιώθουν οι γυναίκες με τα 12ποντα. Αφού χαροπάλεψα λίγο με την ισορροπία, συνειδητοποίησα πως δεν πέφτεις εκτός εάν το προσπαθήσεις. Περισσότερο είναι η αίσθηση του φόβου που σε κάνει να νομίζεις πως δεν έχεις ισορροπία.
Άρχισα λοιπόν δειλά δειλά και έχοντας βάλει ήδη στο μάτι από που θα κρατηθώ εάν πέσω να χοροπηδάω. Σαν το καγκουρό ήμουν κυριολεκτικά εξού και η ονομασία του νέου τρόπου γυμναστικής.
Όσο περνούσε η ώρα τόσο γινόταν πιο εύκολο και άνετο. Οπότε ξεθάρρεψε και η γυμνάστρια μου και εγώ φυσικά και αρχίσαμε και τις πιο σύνθετες ασκήσεις. Νομίζεις όσο περνάει η ώρα ότι κάνεις μία χορογραφία και νιώθεις σαν τον Φωκά Ευαγγελινό, αλλά η αίσθηση είναι απελευθερωτική. Νιώθεις όμορφα και το ύψος από τις μπότες σε βοηθάει να νιώθεις και μία αίσθηση δύναμης.
Αυτό που συνειδητοποίησα είναι πως αποτελεί έναν μοναδικό τρόπο εκγύμνασης χωρίς να καταπονούνται στο ελάχιστο ούτε τα γόνατα, οι κλειδώσεις και ούτε φυσικά η μέση.
