Το συγκρότημα κατοικιών «Cascading Terraces» στο Κεφαλάρι, ένα από τα πιο πρόσφατα καινοτόμα έργα του πολυβραβευμένου αρχιτεκτονικού γραφείου Potiropoulos+Partners, σχεδιάστηκε με κύριο συνθετικό άξονα τον διάλογο που αναπτύσσει με το ευρύτερο φυσικό του περιβάλλον.
Το σχεδιαστικό pro cess στο Κεφαλάρι δεν απασχόλησε τόσο η «αισθητική ορθότητα» ―εξού και η μορφολογική αφαίρεση― όσο το να τεθεί εξαρχής ως πρωταρχικό αίτημα η προοπτική μίας πολυαισθητηριακής εμπειρίας-σχέσης με τη φύση και το τοπίο.
Τόσο ως προς το πως μπορούμε να κάνουμε αρχιτεκτονική στην εποχή μας, για την εποχή μας, και με τα μέσα της εποχής μας, όσο και ως προς την επανεξέταση κομβικών ζητημάτων που σχετίζονται με αρχετυπικές ανθρώπινες ανάγκες που σχεδόν έχουν ξεχαστεί, και επαγωγικά με το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής.
Κατά την επεξεργασία του concept προσεγγίστηκε η οργάνωση δύο συνδεδεμένων όγκων, σε ενιαία δομή, παράλληλων προς τη μεγάλη πλευρά του οικοπέδου, που συνδιαλέγονται με τα φαινόμενα του Τόπου. Κεντρικό θέμα της σύνθεσης αποτέλεσε ο χειρισμός των ορίων που ιεραρχούν κινήσεις, στάσεις και ποιοτικές διαφοροποιήσεις.
Αντιδρώντας στον προσανατολισμό, στις θέες, στη διεύθυνση των ανέμων, και στις μεταμφιέσεις του τοπίου ανάλογα με την εποχή, το συγκρότημα «ανοίγει» ή «κλείνει» υιοθετώντας κάθε φορά διαφορετικά πρόσωπα.
Προτεραιότητα του σχεδιασμού αποτέλεσε η αξιοποίηση της θέας, σε ένα ψηλό σημείο της Κηφισιάς που διακρίνεται για την οπτική εκτόνωση που προσφέρει προς τη νοτιοδυτική διεύθυνση, και αντίστοιχα προς τη βορειοδυτική.
Ακολουθώντας την επιλεκτική αποκάλυψη ή απόκρυψη του τοπιακού πανοράματος, η εσωτερική οργάνωση προβλέπει διαφορετικές ποιότητες θεάσεων και χωρικών ρόλων ταξινομώντας το εσωτερικό των κτιρίων σε ζώνες «δημόσιες» και «ιδιωτικές», σε εξωστρεφείς που ανοίγονται προς τις βεράντες και τον ορίζοντα, και σε εσωστρεφείς, στην εσωτερική πλευρά του οικοπέδου. Προκύπτει έτσι μία σύνθεση διαδοχικών προβόλων-κήπων, σε ήπια στροφή μεταξύ τους, έχοντας μία «πλάγια» σχέση με το Fallingwater του F.L. Wright.
Δύο πλεγμένα μεταξύ τους υλικά ―το εμφανές σκυρόδεμα, που κυριαρχεί στην κτιριακή επιδερμίδα και στην περίφραξη, και δευτερευόντως το λευκό σπατουλαριστό επίχρισμα― μοιράζονται σε όλες τις κλίμακες του φλοιού χρησιμοποιώντας ένα λιτό κατασκευαστικό λεξιλόγιο. Ο χειρισμός αυτός, όπως εκφράζεται χωρικά, διαθέτει υλικότητα, θερμοκρασία, πυκνότητα, βαρύτητα και ακουστική ποιότητα, στοιχεία που δεν έχουν να κάνουν με κάτι αφηρημένο αλλά με ένα εμπεριστατωμένο βίωμα.
