Ο Νίκος Ξανθόπουλος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών και όλοι θα θυμούνται πως ήταν το παιδί του λαού αν και ο ίδιος ποτέ δεν αποδείχθηκε αυτό το ρόλο.
Προερχόταν από μια οικογένεια ποντίων προσφύγων και έζησε στα παιδικά του χρόνια μέσα στη φτώχεια και κυριολεκτικά μακριά απο τον πατέρα του. Η μητέρα του ήταν μία εργάτρια και ο πατέρας του ένας τσαγκάρης ο οποίος αναγκάστηκε να φύγει για τα βουνά και έτσι μεγάλωσε μόνος του με τη μητέρα του. Οι αδελφές του στα χρόνια της κατοχής “χάθηκαν” κι αυτό ήταν ακόμα ένα μεγάλο πλήγμα για τον ίδιο.
Μετά τις σπουδές του στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου αφιερώθηκε στον κινηματογράφο, όπου οι ρόλοι του ήταν τέτοιοι που του έδωσαν το προσωνύμιο “το παιδί του λαού”.
Η συμμετοχή του σε αυτά τα μελοδράματα ήταν και η αιτία να του δοθεί αυτός ο τίτλος. Αρκεί κάποιος να δει τους τίτλους των ταινιών στις οποίες πρωταγωνίστησε και θα καταλάβει γιατί του δόθηκε αυτός ο τίτλος. “Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου”, “Γιακουμής κι ρωμέικη καρδιά” και ο “αετός των σκλαβωμένων”.
Ο ίδιος ποτέ δεν αποδέχθηκε αυτό τον τίτλο και αυτό το είχε ξεκαθαρίσει σε μία ιστορική του συνέντευξη στο Βήμα με αφορμή το βιβλίο του, την αυτοβιογραφία του που είχε τίτλο “Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα” που κυκλοφόρησε το 2005 και είχε γίνει τότε ανάρπαστο.
Στην τότε συνέντευξή του ο Νίκος Ξανθόπουλος είχε παραδεχθεί ότι πολλές φορές πιάνει τον εαυτό του να μην θυμάται όλες τις ταινίες στις οποίες είχε πρωταγωνιστήσει και οι οποίες ήταν πάνω από 50 όπως ο ίδιος έλεγε.
Η τελευταία ταινία του για τον κινηματογράφο πριν από τον “Ορφέα” χρονολογείται το 1971 και είναι το μελό “Οι άνδρες ξέρουν ν’ αγαπούν”.
Τσέκαρε κι αυτό:
