Πέθανε σε ηλικία 65 ετών ο αγαπημένος τραγουδιστής Μανώλης Λιδάκης, πιθανότατα μετά από ανακοπή σύμφωνα με πληροφορίες από συγγενικό του πρόσωπο.
Σύμφωνα με πληροφορίες ο Μανώλης Λιδάκης βρέθηκε νεκρός σε κατάλυμα στις Κάτω Γούβες, όπου είχε μετακομίσει για να αναρρώσει, μετά το εξιτήριο που είχε λάβει από το νοσοκομείο στα τέλη Ιανουαρίου. Ο καλλιτέχνης είχε υποβληθεί σε επέμβαση αρθροπλαστικής στο γόνατο και μάλιστα είχε αρχίσει να περπατά κανονικά. Ο ιδιοκτήτης του καταλύματος, κατά την αναζήτησή του, τον εντόπισε νεκρό.
Μανώλης Λιδάκης: Η Αγάπη για τη Μουσική που Ξεκίνησε στην Κρήτη και το «Να η Ευκαιρία»
Ο Μανώλης Λιδάκης γεννήθηκε το 1960 στο Ηράκλειο της Κρήτης και η αγάπη του για τη μουσική άνθισε από πολύ μικρή ηλικία. Σε μόλις εννέα ετών άρχισε τις μουσικές του σπουδές, μαθαίνοντας κιθάρα, πνευστά και τη θεωρία της μουσικής. Από το 1970 έως το 1977 συμμετείχε ενεργά στις φιλαρμονικές του Ηρακλείου, όπου έπαιζε ευφώνιο και τρομπέτα, αποκτώντας τις πρώτες γνώσεις του στον κόσμο της μουσικής.
Το 1982, ο Λιδάκης μετακόμισε στην Αθήνα, όπου άρχισε να αναδεικνύεται στο ευρύτερο κοινό. Στην πρωτοβουλία των ιδιοκτητών ενός μικρού μαγαζιού στην Κρήτη, ξεκίνησε να τραγουδά, αρχικά με σκοπό να διασκεδάσει για λίγες μέρες, όμως σύντομα η συνεργασία παρατάθηκε λόγω των υψηλότερων αμοιβών που του προσφέρθηκαν. Αυτή η σειρά γεγονότων τον οδήγησε στην Αθήνα, όπου υπέγραψε συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Minos και έκανε την εμφάνισή του σε τηλεοπτικές εκπομπές, με παρουσία του Λευτέρη Παπαδόπουλου και του Γιώργου Κατσαρού.
Τη ίδια χρονιά κυκλοφόρησε ο πρώτος του δίσκος, με τίτλο «Μετά Από Σένα», σε μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Επιπλέον, συμμετείχε στο άλμπουμ «Μίλα Μου Απλά» μαζί με την Ελένη Δήμου και τον Γιάννη Πάριο, ενώ επίσης ενεπλάκη στο Ρεπορτάζ του Γιάννη Μαρκόπουλου, συνεργαζόμενος με τον Γιώργο Νταλάρα.
Το 1988 υπέγραψε συμβόλαιο με τη Sony Music, γεγονός που συνέβαλε σημαντικά στην άνοδο της δημοτικότητάς του, ιδιαίτερα μετά την κυκλοφορία του δίσκου «Ούτε Που Ρώτησα» το 1990. Στη συνέχεια, ακολούθησε μια σειρά από επιτυχημένες συνεργασίες και δισκογραφικές δουλειές που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του έντεχνου και λαϊκού τραγουδιού. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με την κρητική μουσική, διασκευάζοντας παλιά ριζίτικα και παραδοσιακά τραγούδια, όπως στο δίσκο «Κόκκινο Ακρογιάλι».
Οι Μουσικές Επιρροές και οι Συνεργασίες του Μανώλη Λιδάκη
Ο Λιδάκης είχε δηλώσει ότι οι μουσικές του επιρροές περιλάμβαναν ονόματα όπως ο Νίκος Ξυλούρης, ο Μανώλης Μπαξεβάνης, ο Χρόνης Αηδονίδης, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, καθώς και σημαντικές ερμηνεύτριες όπως η Βίκυ Μοσχολιού, η Χαρούλα Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη.
Τον Ιούνιο του 2001 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Υλικό Ονείρων», στο οποίο συνεργάστηκε με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως ο Γιώργος Ανδρέου, ο Λάκης Λαζόπουλος, ο Κώστας Λειβαδάς, ο Σωκράτης Μάλαμα και ο Άλκης Αλκαίος. Ο ομώνυμος τίτλος του δίσκου προερχόταν από ένα ντουέτο με την Ελένη Τσαλιγοπούλου, εμπνευσμένο από την Τρικυμία του Σαίξπηρ, και οι δυο τους συνεργάστηκαν ξανά το 2002 σε ζωντανές εμφανίσεις στη Σφεντόνα.
Το 2007, συμμετείχε σε μια σειρά μουσικών παραστάσεων με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, σε ένα αφιέρωμα στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι, γεγονός που οδήγησε στην κυκλοφορία του δίσκου «4 Θεατρικοί Μύθοι». Ο δίσκος αυτός περιλάμβανε μουσικές συνθέσεις του Χατζιδάκι για παραστάσεις, όπως ο «Ματωμένος Γάμος» του Λόρκα, το «Παραμύθι χωρίς όνομα» του Καμπανέλλη, ο «Καπετάν Μιχάλης» του Καζαντζάκη και ο «Κύκλος με την Κιμωλία» του Μπρεχτ.
Το 2008 υπέγραψε συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Legend και την ίδια χρονιά συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Μητροπάνο και τον Μπάμπη Στόκα σε ζωντανές εμφανίσεις στο Κέντρο Αθηνών. Η τελευταία του δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε το 2009 με τίτλο «Μη Μου Γκρεμίζεις Το Όνειρο», στο οποίο συνεργάστηκε με τον Παντελή Θαλασσινό.
Ο Μανώλης Λιδάκης άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στον κόσμο της ελληνικής μουσικής, ξεκινώντας την πορεία του στην Κρήτη και αργότερα ενισχύοντας το έργο του με σημαντικές εμφανίσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της χώρας. Η αγάπη για τη μουσική και η αφοσίωσή του στην τέχνη αποτελούν τη βάση της κληρονομιάς του, αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο μουσικό έργο που θα θυμόμαστε για πάντα.”
