Σανατόριο Πάρνηθα

Σανατόριο Πάρνηθα: Πάνω στην Πάρνηθα βρίσκεται ένα κτίριο κυριολεκτικά που φαίνεται με το που ανέβεις τον δύσκολο δρόμο για το βουνό και το οποίο μοιάζει με στοιχειωμένο.

Πρόκειται για το σανατόριο, ένα κτίριο που το δώρισε η Μονή Πετράκη το 1914 στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός με στόχο να νοσηλεύονται οι ασθενείς με θανατηφόρα φυματίωση και από τότε λειτούργησε για περισσότερα από 30 χρόνια.

Σανατόριο Πάρνηθα

Το κτίριο αυτό το οποίο είναι πενταόροφο και διαθέτει και υπόγειο, ενώ υπήρχε και ένας τεράστιος διάδρομος έτσι ώστε να είναι πιο εύκολη των ασθενών. Μάλιστα, στο συγκεκριμένο Σανατόριο έχει νοσηλευτεί ακόμα και ο ίδιος ο Γιάννης Ρίτσσος από το 1937 έως το 1938.

Ωστόσο, μετά το 1950 που ανακαλύφθηκε η πενικιλίνη οι υπηρεσίες του κτιρίου έφθιναν και μετά από δέκα χρόνια έκλεισαν. Εν συνεχεία το κτίριο μεταφέρθηκε στον ΕΟΤ και για πολύ λίγο χρονικό διάστημα λειτούργησε ως ξενοδοχείο Ξενίας.

Το γεγονός ότι βρισκόταν κοντά το Μον Παρνές προκάλεσε το κλείσιμο του Σανατόριου, αλλά το 1967 το παρέλαβε ο Οργανισμός Τουριστικής Εκπαίδευσης και κατάρτισης αλλά το 1984 έκλεισε, αφού οι τουριστικές σχολές μεταφέρθηκαν στην Ανάβυσσο.

Μετά από αυτό το συγκεκριμένο κτίριο έμεινε ανεκμετάλλευτο απόλυτα και ξεκίνησαν οι επιδρομές, αφού εξαφανίστηκαν τα πάντα όσα βρίσκονταν μέσα από έπιπλα, μέχρι και ιστορικά αρχεία ή αντικείμενα.

Σανατόριο Πάρνηθα

Ωστόσο, για να θυμούνται όλοι το Σανατόριο απέναντι από το ερειπωμένο πλέον κτίριο δημιουργήθηκε το Πάρκο των Ψυχών από τον γλύπτη, κ. Ντασιώτη.

Πλέον έχει απαγορευτεί η είσοδος στο κτίριο ειδικά μετά το σεισμό στην Πάρνηθα, αφού το κτίριο πλέον θεωρείται απόλυτα ακατάλληλο.

Βέβαια ακόμα και τώρα καθημερινά το κτίριο το επισκέπτονται άνθρωποι και επισκέπτες αγνοώντας τις απαγορεύσεις. Ειδικά τα Σαββατοκύριακα το κτίριο είναι γεμάτο από κόσμο και ανάμεσα στα χαλάσματα κυκλοφορεί κόσμος.

Φυσικά πέρα από το ιστορικό κομμάτι πολλοί είναι εκεί που επισκέπτονται το χώρο (Σανατόριο Πάρνηθα) γιατί θεωρούν πως υπάρχει κάτι υπερφυσικό ή πως υπάρχουν φαντάσματα από τις ψυχές των ανθρώπων που νοσηλεύονταν με φυματίωση και εν συνεχεία έχασαν τη ζωή τους.