Ερχόμαστε στον κόσμο, μεγαλώνουμε και στην πορεία συνειδητοποιούμε ότι αυτό που θέλουμε πραγματικά είναι να καταφέρουμε να βρούμε έναν άνθρωπο που θα μας αγαπάει, θα μας σέβεται και θα μας κρατάει μέσα στην αγκαλιά του στα καλά και στα δύσκολα. Το ίδιο συμβαίνει όμως και στις σχέσεις με μεγάλη διαφορά ηλικίας;
Φυσικά και συμβαίνει το ίδιο… όπως και σε όλες τις υπόλοιπες σχέσεις! Η αλήθεια είναι όμως ότι αντιμετωπίζονται τις περισσότερες φορές – αν όχι όλες – με τεράστια καχυποψία και δεν είναι λίγες οι στιγμές που τα “βλέμματα” του περίγυρου δεν είναι τα καλύτερα.
Την ίδια στιγμή, πολλά είναι τα κλισέ που ακούγονται. Ένα παράδειγμα που μπορεί να δοθεί είναι όταν μια γυναίκα τα έχει φτιάξει με έναν αρκετά μικρότερο άνδρα από εκείνη, καθώς μπορεί να την αποκαλέσουν “τεκνατζού” ή να της πουν “θα μπορούσε να ήταν γιος σου”.
Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα;
Σύμφωνα με έρευνες, η μέση διαφορά ηλικίας των ζευγαριών ανερχόταν στα 2 με 3 χρόνια (μιλώντας για τα έτη 2000 έως 2010). Επιπροσθέτως, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως μία 10ετής διαφορά ηλικίας είναι το ανώτατο επιτρεπτό όριο για να πάει καλά μια σχέση και συνήθως τα κακεντρεχή σχόλια ξεκινούν για τα ζευγάρια που αγγίζουν τα 10 έτη και πάνω.
Τα ζευγάρια με μεγαλύτερη διαφορά από τα 10 έτη, δεν πιστεύουν όμως το ίδιο. Για παράδειγμα, όταν ο ένας μπορεί να βρίσκεται στην ηλικία των 45 και ο άνθρωπός του είναι 25, θα είναι σε θέση να μοιραστούν κι άλλα πράγματα. Ο μεν χαρίζει κομμάτια από την εμπειρία του στον δε, αλλά κι ο μικρότερος χαρίζει την ενέργεια και τη ζωντάνια του στον μεγαλύτερο.
Όπως συμβαίνει σε όλα τα ζευγάρια – ανεξάρτητα με την εκάστοτε ηλικιακή διαφορά – , το ζητούμενο είναι ένα και είναι απλό: να υπάρχει έντονη έλξη μεταξύ των δύο, αγάπη, σεβασμός, ειλικρίνεια και παρά τα διαφορετικά στάδια ζωής που διανύουν να μοιράζονται τα ίδια “θέλω” και στόχους για το μέλλον.
