Ένας φανατικός αναγνώστης του citynow.gr μας έστειλε μήνυμα και μας ζήτησε να ανεβάσουμε τα όσα έχει γράψει για το χαμό του σκύλου του.
Ο λόγος του μας συγκίνησε και μας θύμισε για μια ακόμη φορά γιατί “ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου”.
“Μία μέρα που έβγαζα τα σκουπίδια, άκουσα ένα σκυλάκι να κλαίει κι αμέσως έσπευσα να δω από που έρχεται αυτός ο ήχος.
Πίσω από τον κουβά των σκουπιδιών βρισκόταν μία κούτα και μέσα του υπήρχε ένα νεογέννητο σκυλάκι – ράτσας Μαλάουι – με καταγάλανα ματάκια.
Πραγματικά ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.
Μόλις τον πήρα σπίτι, σκεφτόμουν συνεχώς πως να τον ονομάσω. Όντας λάτρης της γαλάζιου του Αιγαίου, τον ονόμασα “Υδωρ”, καθώς μου θύμιζε τα καταγάλανα νερά των νησιών του Αιγαίου.
Ο “Υδωρ” με το πέρασμα του καιρού με εμπιστευόταν όλο και πιο πολύ, μέχρι που καταλήξαμε να γυρίζω από τη δουλειά και με το που έμπαινα σπίτι να χοροπηδάει από τη χαρά του και να αρπάζει τα παιχνίδια του και να με προκαλεί συνεχώς για παιχνίδι.
Ο “Υδωρ” ήταν το καλύτερο μου αντίδοτο σε αυτό που λέμε όλοι “άγχος και πίεση”, αφού έπιανα πολλές φορές τον εαυτό μου να αποφορτίζεται από την περίσσεια ενέργειας που μου δημιουργούσαν τα νεύρα της καθημερινότητας.
Με το πέρασμα των χρόνων και ξέροντας πως κάποτε όλο αυτό θα τελειώσει, ξεκίνησα να ανησυχώ πραγματικά για εκείνον, καθώς έβλεπα πως ο χρόνος δεν αφήνει αναλλοίωτο το πανέμορφο του πρόσωπο.
Πέρασαν 13 χρόνια και ξαφνικά ένα πρωινό μιας Κυριακής ο “Υδωρ” γύρισε και με κοίταξε και ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια του.
Αμέσως τον πήγα στον κτηνίατρο και μου είπε ότι δε μπορεί να γίνει τίποτα.
Ο χαμός του “Υδωρ” είναι το πιο αποκαρδιωτικό αίσθημα που έχω ζήσει ποτέ μου, αφού έχασα τον καλύτερό μου φίλο.”
