Είναι απόλυτα βέβαιο , ότι ο κάθε γονιός ονειρεύεται ένα μέλλον για το βλαστάρι του, τουλάχιστον καλύτερο από την πραγματικότητα που εκείνος βίωσε ή βιώνει.
Η συνειδητότητα της ιδιότητας του γονιού , επιβάλλει από μόνη της -σχεδόν ενστικτωδώς- την δημιουργία των απαραίτητων εκείνων προϋποθέσεων, ώστε το παιδί μας να δημιουργήσει δεξιότητες , να τις καλλιεργήσει μέσα από τη συστηματική μόρφωση και επιμόρφωση , να αναπτύξει ταλέντα , να αποκτήσει φιλοδοξίες και όπλα που αργότερα σαν ενήλικας θα χρησιμοποιήσει για τη δική του ευημερία. Δεν χρησιμοποίησα τυχαία την λέξη , όπλα.
Μοιραία τα εφόδια γνώσης γίνονται όπλα , μιας και μιλάμε σήμερα και κάθε μέρα όλο και πιο πολύ, για το πόσο ανταγωνιστικό και δύσκολο γίνεται καθημερινά το περιβάλλον όπου το παιδί μας μελλοντικά θα προσφέρει τις γνώσεις που απέκτησε, είτε σαν αυτόνομος επιστήμονας ή σαν στέλεχος ενός μεγάλου εταιρικού σχήματος στο οποίο θα κληθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του.
Τι σημαίνει όλο αυτό για τους γονείς? Εκτός από συναισθηματικό καθήκον , είναι μια καθαρά οικονομική πράξη που πρέπει να ενταχθεί στον οικονομικό σχεδιασμό της οικογένειας. Η μεν συναισθηματική πλευρά επιβάλλει να στηρίξουν οι γονείς τα όνειρα του παιδιού τους, το οικονομικό αποτέλεσμα αυτής της “θυσίας” όμως, είναι καθαρά μια πράξη υπολογισμού. Ας υποθέσουμε ότι μιας Αθηναϊκής οικογένειας το παιδί επιτυγχάνει την εισαγωγή του στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στην Θεσσαλονίκη. Τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους. Τα βασικά έξοδα του παιδιού σε μια άλλη πόλη θα είναι από 6.000 – 8.000e το χρόνο χ 5 χρόνια = 40.000e.
Το ερώτημα είναι: τα χρήματα αυτά υπάρχουν από τώρα , υπάρχει ένα μέρος, έτσι όπως διαμορφώνεται σήμερα το κόστος ζωής; Ή μήπως θα ήταν προτιμότερο να δημιουργήσουμε έναν κουμπαρά με συγκεκριμένη πρόβλεψη ,συγκεκριμένο minimum αποτέλεσμα , προκειμένου να μην εκπλαγούμε και προβληματιστούμε , γιατί αυτό που ονειρευόμασταν 18 χρόνια , ήρθε; Η εμπειρία μας και η τεχνογνωσία μας , προσφέρει ένα πλήθος από λύσεις για τέτοιου είδους προβληματισμούς , τόσο στην αξιοποίηση ενός ήδη υπάρχοντος μικρού κεφαλαίου, όσο και χτίζοντας αυτό το κεφάλαιο μέσα από περιοδικές και συστηματικές εισφορές.
Στην πιθανή ερώτηση γιατί να μην τα μαζεύει ο παππούς ή ο πατέρας στην τράπεζα , η απάντηση είναι μια και μοναδική. Οτιδήποτε συμβεί στον συμβαλλόμενο (πατέρα ή μητέρα), οποιαδήποτε χρονική στιγμή της καταβολής περιοδικών εισφορών , ο ασφαλιστικός οργανισμός που επιλέξατε να υπηρετήσει το όραμά σας , θα συνεχίσει να καταβάλλει εκείνος το μηνιαίο ποσό αποταμίευσης π.χ 100e/μήνα , που έχουμε επιλέξει , τόσο σε περίπτωση απώλειας ζωής όσο και σε περίπτωση απώλειας εργασιακής ικανότητας για λόγους υγείας .
Κλείνοντας , αξίζει να στείλουμε το μήνυμα ότι η μεγάλη στιγμή της απονομής του πτυχίου που συμπυκνώνει όνειρα και θυσίες 22 ετών ήρθε. Το παιδί μου θα αποφοιτήσει σήμερα ακόμη και αν η δική μου υγεία δεν μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι εκεί….
Το γραφείο είναι στη διάθεσή σας για την δημιουργία συγκεκριμένης – προσωποποιημένης μελέτης.
Γιάννα Ανεστοπούλου
Επικοινωνήστε μαζί μας στο τηλ.210/9821093 ή εναλλακτικά στο email: [email protected].
