Σινεμά: Ακόμη μία κινηματογραφική ενδιαφέρουσα εβδομάδα ξεκινά απόψε, καθώς ανάμεσα στις επτά νέες ταινίες υπάρχουν τρία αξιόλογα δράματα, το καθένα με το δικό του ξεχωριστό θέμα και ύφος.
Η «Οικογενειακή Ευτυχία ΑΕ» του Βέρνερ Χέρτζογκ, τα «Κρατικά Μυστικά» του Γκάβιν Χουντ και η «Τζούντι», για την Γκάρλαντ, με την Ρενέ Ζελβέγκερ. Επίσης, σε επανέκδοση η κλασική σοβιετική παραγωγή «Η Νιότη του Μαξίμ».
«Οικογενειακή Ευτυχία Α.Ε.»
(«Family Romance, LLC») Δραματική ταινία, αμερικανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Βέρνερ Χέρτζογκ, με τους Μαχίρο Τανιμότο, Ίσι Γιουίτσι κα. Το «τρομερό παιδί» του Νέου Γερμανικού κινηματογράφου, ο Βέρνερ Χέρτζογκ (Φιτζκαράλντο: Ο Τυχοδιώκτης του Αμαζονίου», «Αγκίρε, η Μάστιγα του Θεού») είναι πια 77 χρόνων και αυτό φαίνεται.
Ο κοφτερός σαν λεπίδι κινηματογραφιστής έχει αλλάξει. Πάντα όμως είναι ο Χέρτζογκ και έχει να αφηγηθεί ανθρώπινες ιστορίες και να παρωδήσει το σύγχρονο τρόπο ζωής, όπως αυτός μόνο μπορεί.
Εδώ, με αφορμή μία πραγματικότητα, δηλαδή μια ιαπωνική εταιρία που νοικιάζει στους πελάτες της «ηθοποιούς» για να παίξουν το ρόλο του πατέρα, του συζύγου, του συγγενή ή του εραστή, λοιδορεί τα πρότυπα της σύγχρονης ευτυχίας, την ανικανότητα των ανθρώπων να ανταπεξέλθουν στην πραγματική ζωή, να ρισκάρουν, να νιώσουν την αγάπη, την απώλεια ή τη θλίψη.
«Τζούντι»
(«Judy») Βιογραφικό δράμα, βρετανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Ρούπερτ Γκουλντ, με τους Ρενέ Ζελβέγκερ, Τζέσι Μπάκλεϊ, Φιν Γουίτροκ, Μάικλ Γκαμπόν, Μπέλα Ράμσεϊ, Ρούφους Σιούελ κα.
Η πολυτάραχη ζωή της θρυλικής Τζούντι Γκάρλαντ, το «παιδί θαύμα» του Χόλυγουντ, που έφτασε στην κορυφή πολύ γρήγορα παρά τους προσωπικούς της δαίμονες και έφυγε πρόωρα από μια χούφτα βαρβιτουρικών, σε ηλικία 47 χρόνων, περνά στη μεγάλη οθόνη, ως μία καλοκουρδισμένη βιογραφία, αποφεύγοντας να μπει στο τι οδήγησε την περίφημη κινηματογραφική Ντόροθι Γκέιλ («Μάγος του Οζ») στην καταστροφή.
Η καλή αναπαράσταση της εποχής και των θεαματικών σόου, τα καλοραμμένα κοστούμια και τα σκηνικά, η βρετανική κομψότητα και η φροντισμένη παραγωγή δεν μπορούν να καλύψουν τα κενά για το δράμα της Τζούντι Γκάρλαντ, όπως και το τι ακριβώς είναι ο σκληρός κόσμος του θεάματος και του Χόλυγουντ.
Η ταινία, που εστιάζει στον τελευταίο χρόνο της ζωής της, φυσικά και βλέπεται ευχάριστα, αλλά η προσπάθεια άμβλυνσης θλιβερών και άγριων καταστάσεων για την προσωπική ζωή της σταρ, σίγουρα παραπλανά ως ένα σημείο το θεατή. Η Τζούντι Γκάρλαντ δεν χρειάζεται συστάσεις.
Βλέπεις τρεις ταινίες της και καταλαβαίνεις το μέγεθος της υποκριτικής της δεινότητας, του χαρίσματος που είχε. Το θέμα είναι το δράμα της ζωής της και ο άγριος κόσμος τον οποίο δεν άντεξε. Και σε αυτό η ταινία χάνει.
