Thanasis Sk: Πέρασε και η ημερομηνία ορόσημο 2 Απριλίου, τα γενέθλιά μου δηλαδή. Δεν μπορώ να θυμηθώ καν την τελευταία φορά που γιόρτασα τα γενέθλια μου σπίτι.
Όπως και να έχει, αφότου οι συνθήκες δεν επιτρέπουν εορταστικές εξόδους, αποφάσισα να τα γιορτάσω μέσα με όλη την διαδικασία που επιβάλλει η μέρα. Τα είχα όλα. Φίλους (μέσω βιντεοκλήσης βέβαια), φαγητό (η Μυρτώ έφτιαξε φοβερό ριζότο) , και το μόνο που έλειπε ήταν να διαλέξω τι θα πιω.
Ορμώμενος από την πίκρα που έχω μέσα μου με κλειστό το μαγαζάκι μας (Rudolf Cocktail Bart βεβαίως), διάλεξα να πιω ένα Campari που έτσι και αλλιώς είναι κι από τα αγαπημένα μου ποτά.
Η ιστορία του Campari ξεκινάει το 1860 από ένα φοβερό και τρομερό τύπο, τον Gastone Campari, ο οποίος όντας barman έκανε πειράματα στο υπόγειο του bar οπου δούλευε και έβρισκε συνταγές και cocktails (σαν αυτά που κάνω εγώ μεθυσμένος απλά με λίγο περισσότερη επιτυχία).
Ο Campari λοιπόν, έφτασε να έχει ένα από τα πιο επιτυχημένα μπαρ στο Μιλάνο με ένα ποτό ταυτότητα του μαγαζιού (Νίκο μην κάνεις όνειρα, εμείς το πολύ πολύ με αυτά που κάνω να αποκτήσουμε κασελάκι λούστρου στην Ομόνοια).
Τι είναι το Campari όμως; Το Campari είναι ένα bitter liqueur και πίνεται σαν apéritif (μου αρέσει πολύ να λέω λέξεις δύσκολες για να το παίζω ειδήμονας). Ας τις αναλύσουμε μια μια. Liqueur είναι τύπος οινοπνευματώδους ποτού, που φτιάχνεται από αλκοόλη γεωργικής προέλευσης.
Το χαρακτηριστικό των Liqueur είναι οι φυσικές αρωματικές ύλες και η ελάχιστη περιεκτικότητα σακχάρων η οποία ανέρχεται σε 70 gr/l. Τα Bitters έχουνε και αυτά μεγάλη ιστορία. Πίνονται από την εποχή του Ιπποκράτη, ωστόσο στην Ιταλία έχουν την μεγαλύτερη ακολουθία. Ο χαρακτήρας των bitters προέρχεται από την προσθήκη πικραντικών παραγόντων όπως νεράντζι, αγγελική, αγκινάρα, πικρή αλόη κτλ.
Τέλος, Apéritifs λέγονται τα ποτά που συνήθως καταναλώνονται ως ενισχυτής της γεύσης πριν από ένα γεύμα.
Η συνταγή, στην οποία λέγεται ότι συμμετέχουν 68 διαφορετικά βότανα και μπαχαρικά, είναι μυστική και ένα μόνο πρόσωπο στον κόσμο γνωρίζει ολόκληρη τη φόρμουλα. Από αυτά, τα μόνα γνωστά είναι το ginseng, φλοιοί από φυτά όπως πορτοκαλιού, νεράντζι και κιγχόνη (ένα φυτό που καλλιεργείται στο Περού και την Κολομβία και χρησιμοποιείται εκτός από την ποτοποιία και για φαρμακευτική χρήση ως αναλγητικό σε μυαλγίες).
Το κατακόκκινο χρώμα του οφείλεται στο καρμίνιο, μια επιτρεπόμενη χρωστική ουσία η οποία προέρχεται από την σύνθλιψη του πορφυρού κελύφους, των φτερών και των αυγών ενός είδους κόκκινου σκαθαριού το οποίο ονομάζεται ‘κοχενίλλη’ . Τα σκαθάρια αυτά ζουν και παρασιτούν σε κάκτους του Μεξικού, απομυζώντας το νερό του φυτού και τα θρεπτικά του συστατικά.
Η γεύση του Campari αρχικά είναι πικρή, στην συνέχεια χαλαρώνει και δίνει την αίσθηση της ξηρότητας, ενώ σαν επίγευση αφήνει την πικράδα από τις φλούδες πορτοκαλιού.
Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα γενέθλια θα ήθελα να τα ειχα γιορτάσει διαφορετικά γατί μου έλειψαν οι αγκαλιές των φίλων μου, ωστόσο σύντομα θέλω να πιστεύω ότι θα συναντηθούμε στο RUDOLFάκι και θα τα πιούμε πάλι όλοι μαζί.
See you when I see you and stay safe, (που λέμε και στην Εύβοια!!) ..!!
