Ο δημοσιογράφος Μπρέντον Γκρίμσο επισκέφθηκε για πρώτη φορά στις διακοπές του το νησί Μογιέν (Moyenne) στις Σεϋχέλλες το 1962. Εκείνη την εποχή ήταν συντάκτης στις μεγαλύτερες εφημερίδες της Ανατολικής Αφρικής.
Την προτελευταία ημέρα των διακοπών του, ένας νεαρός άνδρας τον ρώτησε αν ήθελε να αγοράσει ένα νησί. Έτσι απλά. Ταξίδεψαν μαζί στο Μογιέν, μια κουκίδα 24 στρεμμάτων στη βόρεια ακτή του μεγαλύτερου νησιού των Σεϋχελλών, Μαέ. Ο Γκρίμσο ερωτεύτηκε αμέσως τη ησυχία και την άγρια βλάστησή του.
«Ήταν τελείως διαφορετικό», είπε ο ίδιος το 2009. «Αυτό είναι το μέρος που έψαχνα».
Τέσσερα λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα της τελευταίας ημέρας των διακοπών του στις Σεϋχέλλες, ο Γκρίμσο έγινε ο ιδιοκτήτης του για περίπου 10.000 δολάρια.
Εκτός από μια οικογένεια ψαράδων που ζούσε στο νησί, δυστυχώς ήταν εγκαταλελειμμένο για πολλές δεκαετίες. Το νησί ήταν και είναι μια πανδαισία πρασίνου σε σχήμα μικρής πυραμίδας με φόντο τον μπλε ουρανό και τη ζαφειρένια θάλασσα. Από μακριά φαίνεται σαν ένα μικροσκοπικό τροπικό δάσος που ξεπηδά από τον ωκεανό με την ίδια παραδεισένια λευκή άμμο που χαρακτηρίζει τις ακτές των Σεϋχελλών. Ήταν τόσο κατάφυτο που, όπως λέγεται, οι καρύδες δεν έπεφταν ποτέ στο έδαφος. Τα πουλιά απουσίαζαν αισθητά, ενώ είχαν το καταφύγιό τους ακόμα και σήμερα οι γιγάντιες χελώνες Aldabra και οι αρουραίοι.
Στο πλευρό του δημοσιογράφου βρέθηκε ένας ντόπιος 19 χρόνων ονόματι Ρενέ Αντουάν Λαφορτούν (Rene Antoine Lafortune). Οι δυο τους έγιναν αχώριστοι και μαζί ξεκίνησαν να μεταμορφώσουν το νησί. «Το όραμά του ήταν να αφήσει ένα παρθένο νησί για τις μελλοντικές γενιές», δήλωσε ο Σουκετού Πατέλ (Suketu Patel), ο οποίος συνάντησε για πρώτη φορά τον Γκρίμσο το 1976 και έγινε παντοτινός του φίλος.
Στη δεκαετία του 1980, οι επενδυτές έστρεψαν το ενδιαφέρον τους προς το νησί. Αλλά ο Μπρέντον ήταν ανένδοτος.
Καθώς μεγάλωνε, συνειδητοποιούσε ότι έπρεπε να κάνει κάτι για να προστατεύσει το μέλλον του νησιού. Το 2009 υπόγραψε συμφωνία με το υπουργείο Περιβάλλοντος των Σεϋχελλών, η οποία συμπεριέλαβε το νησί ως μέρος του θαλάσσιου πάρκου «Αγία Άννα (Ste Anne)», με δικό του ειδικό καθεστώς. Έτσι, γεννήθηκε το Εθνικό Πάρκο της Νήσου Μογιέν, το μικρότερο εθνικό πάρκο στον κόσμο.
Πέθανε το 2012. Η τελευταία του επιθυμία ήταν, «το νησί να διατηρηθεί ως τόπος προσευχής, ειρήνης, ηρεμίας, χαλάρωσης και γνώσης για τους επισκέπτες όλων των εθνικοτήτων, χρωμάτων και θρησκειών». Το έργο του Μπρέντον Γκρίμσο βρίσκεται τώρα στα χέρια του «Ιδρύματος Moyenne Island», το οποίο εποπτεύεται από τον Πατέλ.
Σύμφωνα με μια εκτίμηση, το νησί έχει περισσότερα είδη φυτών ανά τετραγωνικό μέτρο από οποιοδήποτε άλλο εθνικό πάρκο στον κόσμο, αναφέρει το bbc travel. Και είναι το μοναδικό χωρίς ξενοδοχειακή υποδομή ή κάποια μορφή ιδιωτικής ιδιοκτησίας, χάρη στον Γκρίμσο και τους φίλους του.
 στις Σεϋχέλλες το 1962.){kind=link}